Przejdź do zawartości

Ryszard Strzelecki (minister)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Strzelecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1907
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1988
Warszawa

Członek Rady Państwa
Okres

od 15 maja 1961
do 28 marca 1972

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister kolei
Okres

od 20 września 1951
do 5 kwietnia 1957

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Jan Rabanowski

Minister transportu drogowego i lotniczego
Okres

od 27 lutego 1957
do 5 kwietnia 1957

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Jan Rustecki

Minister komunikacji
Okres

od 5 kwietnia 1957
do 17 lutego 1960

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Józef Popielas

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu II klasy Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Partyzancki Warszawski Krzyż Powstańczy Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal za Warszawę 1939–1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Medal im. Ludwika Waryńskiego Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota) Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
Grób Ryszarda Strzeleckiego i jego żony Ireny na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Ryszard Strzelecki (ur. 31 stycznia 1907 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1988 tamże) – polski inżynier mechanik i polityk. Minister kolei (1951–1957), minister transportu drogowego i lotniczego (1957) oraz minister komunikacji (1957–1960). Członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1970). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, w latach 1961–1972 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w robotniczej rodzinie Romana i Aleksandry Strzeleckich. Posiadał wykształcenie wyższe. Przed wojną pracował jako robotnik metalowiec, działał w organizacjach związkowych; podczas okupacji działał w konspiracji (Gwardia Ludowa i Armia Ludowa). Od 1942 w Polskiej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Okręgowego PPR Warszawa Lewa Podmiejska. Od 1943 kierował Centralną Techniką PPR. Uczestniczył w powstaniu warszawskim jako członek kierownictwa AL. W 1945 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR, w latach 1945–1948 zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR, a w 1948 członkiem Biura Organizacyjnego PPR. W 1946 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. W 1948 wraz z PPR partią przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1971 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a w 1964 zastępcą członka Biura Politycznego KC, w latach 1964–1970 członkiem Biura Politycznego KC, w latach 1960–1970 sekretarzem KC. Pełnił także funkcje kierownicze w organizacjach wojewódzkich – w latach 1945–1946 II sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, w latach 1946–1948 I sekretarza KW PPR w Krakowie, a w latach 1948–1950 I sekretarza KW PZPR ponownie w Katowicach.

W latach 1950–1951 podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji, w 1951 (od lutego do września) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kolei; w latach 1951–1957 minister kolei, w 1957 minister transportu drogowego i lotniczego, w latach 1957–1960 minister komunikacji. W latach 1961–1972 był członkiem Rady Państwa. Wieloletni poseł: do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, (mandat pełnił w latach 1945–1956 i 1961–1972); w latach 1961–1965 przewodniczący Komisji Mandatowo-Regulaminowej w Sejmie III kadencji.

W latach 1968–1971 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odszedł z życia politycznego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.

Został pochowany z pełnym ceremoniałem 13 stycznia 1988 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A4-Tuje-7)[1]. W pogrzebie udział wziął ówczesny I sekretarz KC PZPR, przewodniczący Rady Państwa gen. armii Wojciech Jaruzelski, członek Biura Politycznego KC PZPR, sekretarz KC gen. broni dr Józef Baryła, zastępcy członków Biura Politycznego KC PZPR Stanisław Ciosek i Janusz Kubasiewicz[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  2. Trybuna Robotnicza”, nr 10 (14386), 14 stycznia 1988, s. 1.
  3. Z okazji srebrnego jubileuszu Polski Ludowej. Dekoracja zasłużonych działaczy najwyższymi odznaczeniami. „Dziennik Polski”. Rok XXV, Nr 170 (7906), s. 1, 4, 19 lipca 1969 r. Kraków. [dostęp 2023-05-02]. 
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964. 
  5. M.P. z 1948 r. nr 76, poz. 664 („za wybitne zasługi w walce konspiracyjnej i partyzanckiej z okupantem hitlerowskim”).
  6. M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59 („w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”).
  7. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
  8. Odznaczeni Warszawskim Krzyżem Powstańczym, „Stolica”, nr 43, 26 października 1986, s. 21.
  9. Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 20.
  10. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  11. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
  12. Odznaki honorowe „Za Zasługi dla Warszawy”, „Głos Słupski”, nr 15, 18 stycznia 1965, s. 1.
  13. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15 sierpnia 1962, s. 1.
  14. Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.
  15. „Głos Mechanika”, nr 1 (23), styczeń 1970, s. 2.
  16. Euzebiusz Basiński, Polska-ZSRR. Kronika faktów i wydarzeń 1944–1971, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 392.
  17. Trybuna Robotnicza”, nr 110, 11 maja 1965, s. 1.
  18. Z kraju, „Echo Krakowa”, nr 147, 25 czerwca 1970, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]